Dicen que quien no llora no mama.
Así pues, voy a patalear un poquito a ver que pasa.
Hace cosa de un mes, abrí un nuevo blog. El propósito era bien intencionado. Se trataba de paulatinamente ir separando las temáticas. Uno, este, sería más extrovertido, diverso, multitemático, informal y el otro, sería más introspectivo, personal… en definitiva, más serio.
Es curioso, porque parece recibir más visitas de las que esperaba, pero supongo que son ocasionales, porque no hay comentarios.
Al principio, vi llegar a dos seguidores conocidos, que se añadieron en el widget de seguidores por lo cual estoy muy agradecido, pero parece que el blog ha caído en el olvido. Nada que reprochar; faltaría más. Pero me atrevo a levantar una manita y decir aquello de: Eh! Estoy ahí!
He puesto aquí, en la barra lateral, un widget (feed) que intenta recordar y mostrar las tres últimas actualizaciones. Me haría feliz vuestra presencia y es que además, estando tan vacío, hace un frío que pela.
No actualizará tan a menudo como este, así que sería una buena idea agenciarlo en la Lista de Lecturas.
Pero, vamos, que hagáis lo que hagáis os seguiré queriendo igual (poco, pero de verdad) 😁
El susodicho artefacto vive aquí:
http://rpi49.blogspot.com
El blog no espera comentarios; desea opiniones que no es exactamente lo mismo. Las opiniones no intentan debatir, sino añadir. Enriquecen. Y en esta línea nadie debería sorprenderse de que pocas veces conteste los comentarios
No recordo que haguessis comentat res d'ques nou bloc. Ara m'hi paso..
ResponderEliminarMira quina plantilla vintage: http://www.helenasubirats.blogspot.com
EliminarSi i fins i tot, durant una setmana, al peu dels posts un banner ho anunciava.
EliminarÚltimament, tinc tendència a simplificar tot el possible la plantilla. Estic cercant alguna que em convenci. (De pagament, ni parlar-ne; ja m'han collonat prou). Alguns m'han comentat que tenen problemes per a comentar, així que toca arreglar-ho
EliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarMe ocurre a menudo que intento poner un comentario en este blog y no me lo acepta, en tu segundo blog, me resulta más fácil.
ResponderEliminarSaludos
Francesc Cornadó Estradé
A veces, una vez escrito el comentario, en vez de pinchar sobre la palabra PUBLICA, por error pinchamos el botón grande con fondo azul que dice "Publica un comentari a l'entrada"
EliminarReconozco que es un inconveniente y veré como puedo solucionarlo.
Ya he comentado en el otro blog. A veces me hago un lío de aquellos morrocotudos con tantos cambios, me pasaba con Francesc Puigcarbó, que a él le agrada ir modificando, y cuando te acostumbras ya ha cambiado ¡¡
ResponderEliminarsalut
Si, Francesc y yo, sufrimos de la misma "plantillopatía" Pero yo, poco a poco me voy curando.
EliminarSencillamente, tengo dos blog. No debería haber más lío.
A veces estos lloriqueos explicativos están bien, uno, tú te desahogas y otra, nosotros nos enteramos de lo que esperas, porque cuando te he comentado en el otro blog me extrañaba que nunca dijeras nada, pensé que pasabas de él, o que te aburrían nuestros comentarios o no sé... en fin, ahora he comprendido que lo que esperas es que sumemos ideas a las que tu expones , ok... Lo intentaré, pero no lo pongas muy difícil ¿vale ?
ResponderEliminarMe gusta que me entiendan.
EliminarEstoy convencido de que cualquier participación de la gente que me están siguiendo será siempre enriquecedora. Espero que se acepte la idea de que solo responderé cuando lo crea realmente necesario. Parecerá una tontería, pero considero que es bueno distinguir entre "blog" y "foro" Si quisiera un foro, abriría un foro en una plataforma de foros. Gracias Maria.
¿Yo conocía ese otro blog? Al margen de mi despiste habitual, ya sabes lo que se dice: "Lo que no se da a conocer, no existe"
ResponderEliminarSAludos.